Kazimiera Dąbrowska, projektantka znaczków dla czterech papieży Znamy w Polsce wielu znakomitych projektantów znaczków pocztowych, niewątpliwie jednak Kazimiera Dąbrowska zasługuje na szczególną uwagę. Urodziła się w 1890 roku w Radomiu. Studiowała w Warszawie w latach 1904-1905 w Żeńskiej Szkole Artystycznej pod kierunkiem Leokadii Lempickiej, a w latach 1907-1908 w Szkole Malarstwa i Rysunku Miłosza Kotarbińskiego. Szybko stała się znanym specjalistą malowania miniatury. Miniatury W XVlll i XIX w. wśród zamożnych mieszkańców ówczesnej Europy miniatury były bardzo popularne. W miniaturze przedstawiano portrety ukochanej osoby, żywej lub zmarłej, albo podziwianej osoby sławnej. Miniatura przybierała formę małego obrazu, często oprawionego w ramką z drogiego materiału, takiego jak kość słoniowa. Miniatury były tez wykonywane jako broszka lub eleganckie zamknięcie zegarka kieszonkowego. Większość miniatur malowano w stylu romantycznym lub renesansowym. Kazimiera upodobała sobie malowanie miniatur właśnie w ,,stylu z przeszłości". Począwszy od 1914 r. brała udział w różnych wystawach, najpierw w Warszawie, potem w Krakowie i we Lwowie. W latach 1929, 1930 i 1931 prezentowała swoje prace w Paryżu. W 1929 zdobyła tam jedną z pierwszych swoich nagród. Droga do Rzymu W 1935 została zaproszona przez lgnacego Paderewskiego do jego rezydencji w Szwajcarii. Stamtąd             Przykład miniatury       przez K. Dąbrowskę 1946r       dwa razy podróżowała do Rzymu. W grudniu 1936 Kazimiera jeszcze raz pojechała do Wiecznego Miasta i została tam do końca życia. W czasie pierwszych miesięcy pobytu wykonała miniaturowe portrety papieża Piusa Xl, kardynała Eugenio Pacelli (późniejszego papieża Piusa Xll), kardynała Marmaggi, generała jezuitów Włodzimierza Ledóchowskiego i fizyka Marconiego (konstruktora radia). Szybko zdobyła sobie sympatie, a jej prace osiągały wysokie ceny. Papież Pius Xl za zasługi na polu kulturalnym wyróżnił ją w 1937 r. krzyżem "Pro Ecclesia et PontiÍice". W okresie Drugiej Wojny Światowej cały czas mieszkała w Watykanie i kontynuowała malowanie. Stworzyła dużą ilość portretów wybitnych Polaków jak major Hubal-Dobzański i generał Sikorski czy Haller. Projektowanie znaczków pocztowych Od października 1949 do czerwca 1950 odbyła się w Watykanie jej wystawa. Zaprezentowała tam 100 miniatur i 75 rysunków. W 1951 razem z profesorem Mezzaną wykonała pierwszy projekt watykańskiego znaczka. Na dwóch znaczkach widniał portret papieża Piusa X. Jest to jedyna emisja znaczka, na którym nie ma jej nazwiska. W 1953 pojawił się jej drugi projekt z portretem św. Marii Goretti. Na tej serii znaczków widnieje zachodnia wersja jej nazwiska, napisane małymi literami: C. DABROWSKA. C jak Casimira, w większości przypadków, z dodatkiem "DIS" jak disegnatore; projektant. W całości, wykonała 64 projekty, które były wykorzystane na 100 rożnych znaczkach.   Łączny nakład tych znaczków było 137,8 mln. Wszystkie znaczki pokazują jej wielką zdolność do przedstawiania kompozycji na małej powierzchni. <-  Pierwszy znaczek, niosąc nazwę     "C. Dabrowska". Sacrum Poloniae Millenium Kazimiera Dąbrowska zaprojektowała dwie serie poświęcone polskiej tematyce: w 1956 Matka Boska Częstochowska i w 1966 tysiąclecie Chrześcijaństwa w Polsce. Ta seria liczy sześć znaczków i jest, bez wątpienia, jej najlepszym dziełem. W genialny sposób przedstawia historyczne postacie i miejsca. Razem, znaczki z tej serii opowiadają historię chrześcijaństwa w Polsce. Co jest bardzo rzadkie, znaczki posiadają napisy w trzech językach: łacińskim (Sacrum Poloniae Millenium), polskim (cena, subskrypcja) i włoskim (Poste Vaticane). W 1969, w wieku 79 lat, wykonała swój ostatni projekt: portrety Piusa lX i Pawła Vl. Te ostatnie portrety były tak charakterystyczne i dokładne jak cała jej poprzednia praca.      Jedna z znaczków "1.000 lat chrześcijaństwo w ​​Polsce" Jaką kobietą była? Wciąż pozostaje jednak pytanie: jaką była kobietą? Na autoportrecie możemy zobaczyć młoda kobietę elegancko ubraną. Wygląda skromnie. Wiemy, że przez całe życie była niezamężna i wydaje się, że całą energię poświeciła na malowanie miniatur i projektowanie znaczków. Sam Derry, brytyjski oficer wywiadu, spotkał ją w okupowanym Rzymie w 1944r. We wspomnieniach pisze: była zrozpaczona ponieważ była uwięziona w Watykanie właściwie bez możliwości kontaktu z otaczającym światem i nie była w stanie pomoc organizacji. Derry miał na myśli swoją organizację  do spraw wyzwalania angielskich więźniów.                            Ostatnia projekt i ostatnia znaczek Dąbrowskiej.                        Kiedy Kazimiera zobaczyła portret żony Derrego na odwrocie jego zegarka, zaoferowała, że zrobi większą kopię.   Derry pisze: dwa dni później zobaczyłem imponujący, naturalnej wielkości portret, który będę zawsze cenił. Podczas pobytu w Wiecznym Mieście zajmowała celę w zakonie sióstr józefitek z Cluny. Wnętrze celi było tak proste jak cela innych zakonnic. Na ścianie wisiał portret Piusa Xll. Przez okno mogła oglądać kopułę Bazyliki św Piotra. Może to był ważny symbol jej unikalnej więzi z papiestwem. Służyła jako artystka czterem papieżom. Zmarła 1 lutego 1972 r., została pochowana 5 lutego według swego życzenia na nowym cmentarzu koło Via Flamina, skąd widać kopułę Bazyliki św. Piotra.... Zbieg okoliczności? Casimira Dabrowska stworzył ten portret księżnej Dąbrówka dla znaczka w 1966 r. (na lewej stronie). Nie tylko nazwy są prawie podobne, ten portret jest podobny autoportret Kazimiery z 1937 roku. Spójrz na poprzedniej stronie. Jest tworzony po rysunku Jana Matejki (na prawej stronie), ale Dąbrówka ten znaczek wygląda bardziej przyjazny niż na rysunku. Czy to zbieg okoliczności? Myślę, że nie. Tłumaczenie z angielskiego: Maria Kosińska. Powrót do poprzedniej strony

Ten utwór jest dostepny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Uzycie niekomercyjne 3.0 Unported.